Boarnwert – II

De ynskripsje fan'e Lytse Jouwer yn Boarnwert

It wie in prachtige dei juster, doe’t wy by fiif tsjerken en har oargels yn Noardeast-Fryslân lâns gongen. Allinnich ús besite oan Boarnwert waard in bytsje ynkoarte trochdat it reinde dat it spjilde. Boarnwert sprekke je út as Bwaa(n)wt, blykte, ta fernuvering fan’e net-Fryskpraters. Fanwegen it rynsk streamend himelwetter koe ik op it hôf net lang stilstean by Althuysen syn stien. Dêrom by dizze in fotootsje, transkripsje en sljochte werstavering: 

Tot tijenst fin dij, dij weij úwz lærre 

Neij t iewig Himmelsck húwz om hæg 

Dær Goad wúrt fin zijn tijenners ærre 

Stiet hier dit ierdsche húwz om læg 

Mar zoa wij wol dwaan in úwz neij Goads wille flije 

Dan zille wij hier neij ien better wenning krije 

Ta tsjinst fan dy’t de wei ús leare nei it ivich himelsk hûs omheech, dêr’t God wurdt fan syn tsjinners eare, stiet hjir dit ierdske hûs omleech. Mar sa wy wol dwaan en ús nei Gods wille flije, dan sille wy hjirnei in better wenning krije. 

Dizze seis rigels, earder de geveltop fan’e pastory op’e Lytse Jouwer, binne dus miskyn wol de âldste yn stien beitele Fryske ynskripsje. In ûnbekinde mylpeal yn’e taalskiednis. Spitich dat nei de Althuysens de nederklits noch wol efkes oanhold. 

Snein, twa maaie 2010.